รูปที่ 200 กับการบ่นอะไรไปตามเรื่อง =.=" ไหนๆ ก็แปะในเฟชไปแล้ว ก็ขอแปะลงนี่ด้วยละกันครับ

--------------------------------------------------

เผื่อใครอ่านไม่ออก

"ลิฟต์จากชั้นพักไปชั้นขายตั๋วมีอยู่ตัวเดียวทางฝั่งใต้ โซนกลางของชั้นพักก็ปิดปรับปรุงตลอดชาติ นี่ถ้าเกิลลงมาจากทางลงทางเหนือโดยไม่รู้ แล้วจะไปต่อยังไง?"

ลองมองในมุมของคนที่ต้องนั่งรถเข็นดูครับ หลังจากที่สังเกตุบรรดาสถานีรถไฟใต้ดินที่ผมผ่านเป็นประจำ มีอย่างน้อยๆ ก็ 2 สถานีที่เป็นลักษณะนี้ คือลิฟต์ที่ต่อจากชั้นพักชั้นแรก ไปยังชั้นขายตั๋วมีเพียงตัวเดียว อยู่ทางฝั่งใต้ของสถานี

ซึ่งทางเข้าออกฝั่งใต้ของบางที่ เช่น สถานีพระราม 9 มีอยู่จุดเดียวอยู่ตรงมุมแยกพระราม 9 ฝั่งเซ็นทรัลฯ ส่วนทางออกฝั่งเหนือ คือทางออกหน้าตึกฟอร์จูน และทางออกหน้าเซ็นทรัลฯ กลับไม่สามารถลงลิฟต์ต่อไปยังชั้นขายตั๋วได้ เนื่องจากติดเขตก่อสร้างตรงกลาง

หากบางคนไม่ได้มาจากทางนั้น ก็คงเป็นเรื่องลำบากทีเดียวที่จะไปยังทางเข้าออกที่สามารถใช้งานได้จริง ทางเข้าฝั่งเหนือและใต้อยู่ห่างกันมาก แถมอยู่คนละฟากถนน ขึ้นลงกันหลายตลบกว่าจะไปถึงชานชลา (แถมฟุทบาธเมืองไทยน่ะ มันเอื้อแก่ผู้นั่งเก้าอี้รถเข็นซะที่ไหน -.-*)

ตอนสร้างก็ออกแบบไว้ดีแล้ว ว่ามันจะต้องเป็นขนส่งมวลชนที่สามารถใช้กันได้ทุกคน แต่พอใช้งานจริง บางทีก็กลับละเลยเรื่องแบบนี้ไปซะได้

อยากให้คนที่เกี่ยวข้อง.. ไม่สิ ทุกคนเลยดีกว่า เก็บไปคิดดูนะครับ ปัญหาแบบนี้มันเป็นเพราะเราๆ ท่านๆ ในสังคมนี่แหละ ที่ขาดการใส่ใจในเรื่องแบบนี้มายาวนานแล้ว จะคนปกติหรือคนพิการก็อยากจะใช้ชีวิตปกติ อยากจะทำอะไรได้ด้วยตัวเองเหมือนกันทุกคนแหละ

สิ่งที่อยากจะบอก ทาริต คือ

คนไทยอ่านหนังสือน้อย มีคนอ่านข้อความทาริตจบไม่กี่คนชัวร์ .....

ยาวไม่อ่าน

แอมต๋าล้มลุกเคยโดนดักชัวเบย

เอาเข้าไปๆ คนเมืองใหญ่ก็เจอปัญหาเยอะแท้ - -