สั้นๆ โดนใจครับ

สมแล้วที่ไปบวชมา

ก็จริงว่าหลายๆคนไม่เคยคิดถึงเลย
แต่ก็มีบางส่วนที่เลี้ยงฉลองกับพ่อแม่นะ..

เขากลับมาแล้ว?!

วันเกิดตัวเอง = วันที่แม่เจ็บที่สุด ไง

หลวงพี่บัน กลับมาโพสรูปด้วย โอ้วววว

งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น
ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทนง
วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้านัก
หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย
โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย
แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์
วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา
ไฉนเรา เรียกกัน ว่า"วันเกิด"
"วันผู้ให้ กำเนิด" จะถูกกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา
ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้
เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ
ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่
รำลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด
อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว

รักพ่อรักแม่ได้ทุกวัน

วันเกิดเรา = วันแม่

ส่วนวันแม่น่ะมันวันราชินี!!!

กลับมาแล้วหรือนี่

ซึ่งมากครับ หลวงพี่

หลวงพี่ บัน ซึ้ง มากๆเลยQwQ

ทะ ทะ ทะ ท่านบันนนนนนนน

ดีแล้วครับ :D

วันเกิดคือวันตายของแม่ที่อุสาคลอดเรามา
ดังนั้น เราต้องรักท่านให้มากๆ และ
สุขสันต์วันเกิดหลวงพี่บันค่ะ HBDท่านที่ให้กำเนิดเราด้วยนะคะ